از زندگانی‌ام گله دارد جوانی‌ام [جرس کاروان] [Jarase Kaarvaan] lyrics

از زندگانی‌ام گله دارد جوانی‌ام

شرمنده‌ی جوانی از این زندگانی‌ام

دور از کنار مادر و یاران مهربان

زال زمانه کشت به نامهربانی‌ام

دارم هوای صحبت یاران رفته را

یاری کن ای اجل که به یاران رسانی‌ام

چون یوسفم به چاه بیابان غم اسیر

وز دور مژده‌ی جرس کاروانی‌ام

گوش زمین به ناله‌ی من نیست آشنا

من طایر شکسته‌پر آسمانی‌ام

گیرم که آب و دانه دریغم نداشتند

چون می‌کنند با غم بی‌هم‌زبانی‌ام

گفتی که آتشم بنشانی ولی چه سود

برخاستی که بر سر آتش نشانی‌ام

در خواب زنده‌ام که تو می‌خوانی‌ام به خویش

بیداری‌ام مباد که دیگر نرانی‌ام

شمعم گریست زار به بالین که شهریار

من نیز چون تو همدم سوز نهانی‌ام