Argentovivo [Turkish translation]

On altı yaşındayım ve şimdiden

on yılı aşkın bir süredir bir hapishanede yaşıyorum.

Dışarıda hiçbir suç işlemedim

Daha doğmadan mahkum olmuşum ben

Saatlerce öylece oturmak zorundayım

Kıpırdamadan ve saatlerce suskun

Ben, ki cıva gibiydim, Rabbim

Ben ki, cıva gibiydim, ölüyorum bu hapiste.

Bu hapis insanı ıslah edip, bir hayata hazırlıyor:

En azından yirmi yıldır var olmayan bir hayata

Kimi zaman her şeye son vermek geçiyor aklımdan

Kimi zaman da, intikamını almalısın, diyorum

Ama akşam gene eve gönderiyorlar beni, bilirsin işte

Sevdiklerimin hepsine yeniden kavuşabileyim diye

Sanki ev de bir kafes değilmiş gibi benim için

Ve ailem ev hapsinde olanlar değilmiş gibi.

On altı yaşındayım ve şimdiden

on yılı aşkın bir süredir bir hapishanede yaşıyorum.

Dışarıda hiçbir suç işlemedim

Daha doğmadan mahkum olmuşum ben

Ve zaman yanımdan geçip gidiyor, ama ben bakmıyorum bile

Ve sakin halimi koruyorum kimseyi duymamak için

Müziği sonuna kadar açıyor, uçuyorum

Sonuna kadar açık müzikle, baş başayım kendimle.

Ve bana hep tekrarlıyorlar: Bir şeylerle uğraşmalıymışım

Çünkü en sonunda çıkıyorsun dışarı

ve bilemiyorum nereye gideceğimi

Ama hiçbir halt anladıkları yok, yo,

Söyledikleri kişi değilim ben ve onları taklit etmek istemiyorum

Bir an yerinde duramayan bir çocuğu aldınız

Tek başına bir ekran karşısına koydunuz

Ve şimdi kendinize soruyorsunuz normal mi diye,

Anlamlı bulduğum tek dünya, sanal bir dünya ise

Ben ki cıva gibiydim, Doktor Bey,

Ben öyle hareketli, öyle hatalı,

Dikkati epey dağınık biri

Ama beni iyileştirdiniz ve şimdi

Bana kalan tek şey kin

On altı yaşındayım, ama şimdiden on yılı aşkın bir süredir

İnanmayı bir yana bıraktım

Dışarıda hâlâ bir şeyler olduğuna inanmayı

Ve siz göz yumuyorsunuz kaybetmeme

Öyle kolay ki açıklaması

Gözümde canlandırabiliyorum

Ve hayal ettiğimde görebiliyorum

Nasıl biri olacağımı.

Sonunda anlayacağımı söylüyorsun

Denizde nasıl yüzüldüğünü

Ama yalan, öğrenmem imkansız

İlerideki benliğimi nasıl yaşayacağımı

Sonunda anlayacağımı söylüyorsun

Senin içini rahatlatıyor

Ama benim içimi yakıyor

Nasıl biri olacağımı

söylemek zorunda kalmam sana.

Kafamda bastırmadığım düşünceler dolaşıyor

Bir ekran değil, interaktif değiller dokunduğunda

Cebimde bir alet, bu cehennemin aynası olan

Gözlerle seyahat ettiğim, yaşadığım, yemek yediğim cehennemin,

Defterim çiçekler ve çiziktirmeler

Bir sırt çantası ayağımdaki pranga gibi, bir sınıf hücre gibi

Babaca bir seslenişi andırıyor yoklamadaki adım

Ve bir annenin sesi gibi çalıyor zil

Sanattan doğmuş bir dünya, o yüzden yapay

Sonuçta erdemli bir dünya

Belki bu yüzden sanal

Onu özel kılan, bir tür değil

Ne diyorlar: Sonuçta kimyasal bir hareketmiş,

Zihinsel bir olguymuş.

Yalan söylemezdim ben,

Şükrederdim aldığım her soluğa

Her yol ayrımında, doğanın her ürpertisinde

Cıva gibiydim ben bu vampirler dünyasında

Sıva cıva, okuyacak olursan tanımını.

On altı yaşındayım, ama şimdiden

on yılı aşkın bir süredir bir hapishanede yaşıyorum

Bir yanlış anlama var yapıda

Ve bir tedavi, bir ilaç varmış gibi yapıyorlar

Eldiven gibi uyan ve habire konuşuyorlar, konuşuyorlar

Bu arada babam açıklıyor bana niçin önemliymiş derslerime çalışmam.

Annem kendi sözlerinde boğulurken

Gene sonuna kadar açıyorum müziği

Ama bir halt anlamıyorlar, yo,

O zaman, iletişim kurmak için bir tüyo vereyim sana

Bütün dünyaya dikkati dağınık bir çocuk gibi davran

Dikkati dağınık bir çocukla, gerçekten, normaldir şu:

Temas kurmaya çalışmaktansa, iletişime son vermek daha kolaydır.

Ben, ki cıva gibiydim, Rabbim

Ben ki, öylesine hareketli, öylesine hatalıydım,

İbret-i alem bedel ödemeye devam edecek kadar

Hiç yaptığımı hatırlamadığım bir şey için.

On altı yaşındayım, on altı yaşındayım

Ve bir hapishanede yaşıyorum

Bir suç varsa işlediğim dışarıda,

Gelmiş olmamdır dünyaya.