Astarljóð lyrics

Hvernig gátu hunangsgylltar hlíðarnar

og bjargvættar bláminn í björgunum

skyndilega skotist á brott.

Skelfingar skugginn er kuldalegur,

vorið var vonbrigði

og sumarið þrældómur vetrarins.

Ég er volandi vændiskona,

veggja sem hindra mína

gleði og glæstu framtíðar drauma.

Ég man þegar ég speglaðist

í gullslegnu vatni

og sá sjálfa mig brosa.

Svanurinn sem kenndi mér

forðum að fljúga

er nú farinn, floginn á brott.

Og ég sit hérna eftir,

alveg vængjalaus

og velti því fyrir mér

hvort ég fái nokkurn tíma aftur að fljúga.

Ég festi mig við arfa í garðinum.

Hjartað mitt er að springa.

Skelfingar skjálfti í líkama mínum

ríkir og reiðin er óflýjandi.

Líkami minn er ólgusjór

og ég vona að þið drukknið öll með mér

Hjartsláttur minn er óreglu öldugangur

og lungun mín fyllast af vatni.

Ég vona að þú farir til helvítis, ástin mín,

svo ég fái kannski að hitta þig aftur.