Σταματήστε μοναχά όταν ματώσει
Όταν το σώμα της το πνεύμα παραδώσει
Σταματήστε μοναχά όταν ψοφήσει
Όταν η τρύπα της στουμπώσει από το χύσι
Και το άψυχο κορμί της κείτεται στο χώμα.
Τώρα με μίσος σε βιάζουν οι Ακρίδες
Σαν συντριβάνι ξεπηδάνε αιμορροϊδες
Μην τη λυπάστε, αφαιρέστε της τα μάτια
Και τις πληγές της πασαλείψτε με αλάτια
Βγάλτε της τα νύχια με τανάλια και τα δόντια της με σκουριασμένη πένσα.
Φτάνει, Φτάνει
Σας ικετεύω σταματήστε,
αυτός ο πόνος πια δεν υποφέρεται.
Δε σε λυπόμαστε κατσίκα κι ας βελάζεις
που αντί για γάλα τόνους αίμα κατεβάζεις
Ελάτε τώρα να σουβλίσουμε τη σκύλα
Μέχρι οι γροθιές μας να μυρίσουνε κωλίλα
Και η σούφρα της να γίνει τούνελ δέκα μέτρων
Τώρα η βλέννα σου σαν σβόλος πια κυλάει
Μέσα στη μούνα σου η Ακρίδα κατουράει
Η καταδίκη σου είναι αυτή για το dislike
Ο οφθαλμός αντί οφθαλμού σε κυνηγάει
Μες στα μαύρα σωθικά σου σέρνεται ο Χίος και το σπέρμα της Μποφίλιου
Φτάνει, Φτάνει
Σας ικετεύω σταματήστε,
αυτός ο πόνος πια δεν υποφέρεται.
Φτάνει, Φτάνει
Τα χέρια μου λύστε
και θα κάνω like όπου θέλετε.
Φτάνει!