Anılarımla yalnız burada oturuyorum.
Senin ve benim resimlerimize bakıyorum.
Eğer duvarlar konuşabilseydi iyi göründüğümü söylerlerdi.
Tümü hakkında ne kadar parçalara ayırdığımı onlar sana söylerdi.
Doğru yaptığımızı düşündüm ama yanlış yaptık.
Beni terk ettiğinden beri, sadece gidemem.
Hayır, bugün haberleri okuyamam.
Çünkü her şey dün gibi aklımda.
Boş oda,
Boş kalp
Sen gittiğinden beri.
Kıpırdamalıyım.
Boş oda.
Ağladığımı asla fark ettirmem.
Dışarıda oynayan ve gülen çocukları duy,
Parkta bir yürüyüş kötü olmamalı.
Ama sensiz her şey beni üzüyor gibi görünüyor.
İyi olduğumuzu düşünüyordum, iyi olmalıydık.
Çıktığı yok hala bir sır.
Hayır, bugün haberleri okuyamam.
Dün gibi aklımda.
Boş oda,
Boş kalp.
Sen gittiğinden beri.
Kıpırdamalıyım.
Boş alan,
Yalnız günler
Hayatım devam ediyor,
Sadece bir ay gibi.
Ve yalnız gökyüzünün karşısında bir yelken
Daima evini bulmaya çalışıyor.
Bunu söylediğime inanamıyorum
Bugün neredesin bilmiyorum
Boş oda,
Boş kalp.
Sen gittiğinden beri.
Kıpırdamalıyım.
Boş alan,
Yalnız günler
Hayatım devam ediyor,
Sadece bir ay gibi.
Boş oda,
Boş oda...