Tut Yüreğimden Ustam

Tuncel Kurtiz- Tut Yüreğimden Ustam

Ustam!

Aklım firarda.

Gözbebeklerimde müebbet hüzün,

Dilimde ay kesiği bir yara,

Düşüm kırık dökük,

Umudumun boynu bükük,

Bir öksüzün omuzlarında sükut.

Yüreğim sana emanet sıkı tut.

Tut ki; kancık pusulara düşmesin.

Bir hain kurşunu gelip deşmesin.

Ustam!

Ne zaman o senin bildiğin zaman,

Ne sevda gördüğün masallardaki.

Eskiden,

Halı tezgahında dokunurdu aşklar,

Nakış nakış, körpe kız ellerinde.

Mendillere yazılırdı isimler,

Yüreklere kazılırdı gizlice.

Sevdalılar asil ve de yürekli

Sevdalar, kavgalar iki kişilik.

Oysa şimdi;

Çorak gönüllere ekiliyor sevdalar seher vakitlerinde.

Meşru sevdalardan,

Gayrı meşru acılar doğuyor kundaklara,

Günahkar gecelerden.

Beni herkes sevdaya asi sanır,

Oysa aşk, beni nerde görse tanır,

Hasret tanır,

Zulüm tanır,

Ölüm tanır,

Yüzüm yüzümden utanır.

Yorgunum ustam;

Ne katıksız somun isterim senden,

Ne bir tas su,

Ne taş yastıkta bir gece uykusu.

Var gücünle asıl sükunetime,

Çığlığım kopsun,

Uzat ellerini güneşe dokun,

Uyandır uykusundan,

Tut yüreğimden ustam tut,

Tut beni, sür güne...