เปราะบาง [Pro-Bang] lyrics

หนทาง ยังดูเหมือนเดิม

มีแสงไฟ มีผู้คนรอบกาย

จากคนร้อยพัน ที่ยืนใกล้กัน

กลับรู้สึกว่าไกลแสนไกล

อะไรมันหายไป จากหัวใจของเรา

ทำไมแค่ลมเพียงแผ่วเบา ยังทำให้เหน็บหนาว

แค่เพียงแผ่นฟ้าที่ว่างเปล่า ยังทำให้มีน้ำตา

ทำไมมันช่างเปราะบาง เหลือเกิน

อ่อนแอจนเกินจะเข้าใจ

ครั้งหนึ่ง ที่เคยสัมผัส ในหัวใจว่ารักยังเหลืออยู่

แต่วันนี้ดูเหมือนมัน ลบเลือน กอดที่อบอุ่นจางหายไป

สักวันถ้าล้มลง จะมีใครสนใจ โอ...โวโฮ้โว...

ทำไมแค่ลมเพียงแผ่วเบา ยังทำให้เหน็บหนาว

แค่เพียงแผ่นฟ้าที่ว่างเปล่า ยังทำให้มีน้ำตา

ทำไมมันช่างเปราะบาง เหลือเกิน

ร่องรอยจากคำไม่กี่คำ ยังทำให้ปวดร้าว

แค่เพียงแววตาที่ว่างเปล่า ยังทำให้เจ็บหัวใจ

ทำไมมันช่างเปราะบาง เหลือเกิน

และชีวิต เมื่อไรจะเข้มแข็ง พอ...

วิงวอนให้มันสิ้นสุดลง

ทำไมแค่ลมเพียงแผ่วเบา ยังทำให้เหน็บหนาว

แค่เพียงแผ่นฟ้าที่ว่างเปล่า ยังทำให้มีน้ำตา

ทำไมมันช่างเปราะบาง เหลือเกิน

ไม่รู้เมื่อไรจะผ่านพ้น

ร่องรอยจากคำไม่กี่คำ ยังทำให้ปวดร้าว

แค่เพียงแววตาที่ว่างเปล่า ยังทำให้เจ็บหัวใจ

ทำไมมันช่างเปราะบาง เหลือเกิน

และชีวิต เมื่อไรจะเข้มแข็ง พอ...

และชีวิต เมื่อไรจะเข้มแข็ง พอ...

ไม่รู้ ไม่รู้ ไม่รู้ ว่าชีวิต เมื่อไรจะเข้มแข็ง พอ...

และชีวิต เมื่อไรจะเข้มแข็ง พอ...