Η Κρασογιώργαινα [I Krasoyiórgaina]

Nειρεύονταν η Kρασογιώργαινα

σεργιάνιζε, λέει, με τον καλό της

σ’ ένα κλειστό περβόλι και χαμογελούσε...

Δεν ήταν ο Kρασογιώργης ο χοντρομπαλάς

παρά ένα λυγερό παλληκάρι...

Στριμμένο αγκάθα το μουστάκι του,

μαλλιά μακριά, κορακάτα,

στη ζωνη ασημοπίστολα

κι η αναπνιά του μύριζε κανέλλα...

Ίδιος, απαράλλακτος ο Aθανάσιος Διάκος!