Herkes yok etmek için elinden geleni yapıyor
Basitlik unutulmuş
Ve hepimiz toprağı deliyoruz
Ben özgürüm
Çevrelenmeyi reddediyorum
Taşlar ve toz düşmanca ısırıyor
Yiyip bitiriyor eti ve kemiği
Zayıf olan kaybolmuş nefretle
Sonuç kapımda
Kendi hayatımdan sorumluyum
Yeniden doğuyorum ve yeniden
Kendi gücümü artırmaya meyilliyim
yaradılış olarak, en saf seçim
Kaderim hayatımı yönetmek
ve nihayetinde ölmek
Doğa benim tek efendim
Kimseye boyun eğmeyeceğim
Toprak kaya gibi kuru
kalmamış bir umut
Ama karar verdim hayatımı
ellerimle kavramaya
Özgürlük hasreti hayatımı meydana getirdi
Kimseye sevgi yok
Tepkime güçlünün karşılayamayacağı bir zayıflık
Benim yolum başkalarının hareketlerince belirlenmedi
Kendilerini nefret ile doldururlar
Yüzlerini siyahla kapatırlar
kurtlar geri döndü ve öldürmek için açlar
Taşlarda kaydılar ve bacakları kırıldı
Yok oluştan saklanmaya çalış
Ama zamanı geldi
Doğanın borcunu ödemek zorundasın
Ve sen seçilmiş olansın
Dünyanın çehresini değiştirmek üzere
Kılıcını kuşan acıyı bir kenara koy
Ve gözyaşlarımı geride bıraktım
Bildiğim yolu tekrar buldum
Her şey açık
Ve yalnızca bayılıyorum yaratıcısı olduğumuza
kendi hayatlarımızın
Para şehveti zamanımızın başlıca hastalığı
Bu kuvvet tek başına zayıfı yiyip bitiriyor
ve güçlü olana hükmediyor
Çamura saplanmış
Boğazını sıkıyor
Kır zincirlerini karmaşanın
Özgürlüğün havasını soluyorum
Yargılaman için yer yok
Hayatım yalnızca benim
Kinden akladım kendimi
Özgürlüğün havasını soluyorum
Soluyorum...