Φίλε μου θρονιάστηκες πλάι στο δέντρο
το αρρίζωτο
με λόγια καλοπλασμένα
Κέρδισες,
κατάφερες το απίστευτο
έσβησες χρόνια πυροθρεμένα
Καλό ταξίδι στα όνειρα σου
τα αφύτευτα
Και στης ψυχής σου τα χιλιοζήλευτα
Χίλιες κρυψώνες να `χεις...
να ξεχνάς...
Μην λιγώνεσαι
Θα γίνεις ότι θες
Μην αγχώνεσαι
Είδες τα ασύγκριτα
Σε καιρούς φοβισμένους...
μόνο την αλήθεια να καρπώνεσαι
γεννήθηκες
να είσαι στους κερδισμένους
Εκείνους με τα ανάλαφρα χνάρια
Που λοιδορούν τα σφαχτάρια
Χίλιες αγάπες να `χεις...
να ξεχνάς....
Φίλε μου πάνω στο χαμό μου
Δε σου είπα χαιρετίσματα
Από το δέντρο
το λατρεμένο
Από τον μάγο
και από της βροχής τα ξεχειλίσματα
Στο φράγμα
Το ξωτικό το λαβωμένο
Τους είδα μεσ’ τα όνειροπαλέματα
Τους είπα ψέματα
Για σένα τα ίδια ψέματα
Αλλά εσύ χίλιες αλήθειες να λες...
Για να ξεχνάς
Φίλε μου εγώ,
ακόμα τραγούδια φτιάχνω
Τραγούδια λεω...
Κι επειδή γουστάρεις την βροχή...
Βαλ’ το όταν βρέχει να τ’ ακούς
Φτιάχνει τα χρώματα
Βαλ’ το όταν βρέχει να τ’ ακούς
Φέρνει κι αρώματα
Βαλ’ το όταν βρέχει να τ’ ακούς
Γυρίζει θύμισες
Βαλ’ το όταν βρέχει να τ’ ακούς
Βαλ’ το όταν βρέχει να τ’ ακούς
Και κοίτα γύρω σου
Βαλ’ το όταν βρέχει να τ’ ακούς
Γείρε στον μύθο σου
Βαλ’ το όταν βρέχει να τ’ ακούς
Και χαμογέλα μου
Βαλ’ το όταν βρέχει να τ’ ακούς