Ll'amico mio si' tu. Cómme te pare?
'O tèngo n'ato amico mèglio 'e te?
'O stésso banco â primma elementare,
nce vulévamo bène cómm'a cché.
Tu sèmpe 'nzisto, io sèmpe cchiù abbunato,
me suppurtavo 'a te cchiù 'e na pazzìa.
Nun te ricuórde? Me chiammave frato
ma t'arrubbave 'a marennèlla mia.
Che fa?
Che fa?
So' còse ca succèdono.
Cu chi t'a vuo' piglià?
Dàmmoce 'a mano,
'o bbi' ca so' sèmp'io
e tu si' sèmpe 'o mèglio amico mio.
'A zia nun te vuléva dint'ä casa,
ma i' cumbattévo pe te fà venì.
"Oje ninno mio, chillo t'abbraccia e vasa,
ma tène ll'uócchie 'e chi te vò' tradì".
Quanno, cinch'anne fa, stive malato,
vicin'ô liétto tujo stévo sul'io,
ma, dint'a frève, miézo frasturnato,
te stupetiaste 'o portafòglio mio.
Che fa?
……….
Ll'ammico mio si' tu, guàrdame 'nfaccia.
Guàrdame buòno 'nfaccia e nun tremmà.
Ancòra me vuò' strégnere 'int'e bbraccia?
Tiéne ancòra 'o curaggio 'e me vasà?
Vatténne, mariuolo. 'O ppuórte scritto
dint'a chist'uócchie ca si' scellarato.
I', pe vint'anne, me so' stato zitto,
i', pe vint'anne, t'aggio perdunato.
Che fa?
Che fa?
'Stavòta t'aggio cuóveto
e nun mme puo' arrubbà.
Primma te stènno 'ntèrra 'mmiéz'â via
e po t'arruóbbe 'a 'nnammurata mia.