Δεν μπορώ να καταλάβω
τι έχω φταίξει και κοιμάμαι
κάθε βράδυ μοναχός
Ποιος καημός, ποια συντροφιά
με έχει διαλέξει,
ποιος με βάφτισε
της μοναξιάς ο γιος
Δεν πονάω πια καθόλου
που δε σε έχω,
μα πονάω
που ακόμα σε αγαπώ
κι αν συνήθισα να φεύγεις, και να αντέχω
ξέρω στο όνειρό μου απόψε θα σε δω
Να ‘ρθεις ξανά, να ‘ρθεις ξανά
Να φύγει αυτό που με πονά
Θα γελάς μες το γαλάζιο σου φουστάνι
και θα με έχεις όλη νύχτα αγκαλιά
θα σου λέω η αγάπη σου μου φτάνει
κι όλα τα άλλα γύρω είναι περιττά
Θα τρομάξω όταν φύγεις
θα ξυπνήσω και θα μείνει
και το όνειρο μισό
όμως αύριο
θα ‘ρθει καινούργια νύχτα
και ξανά απ’ τη αρχή θα ονειρευτώ