Σ’ έχω πάλι απόψε στα κρυφά
σε αγγίζω με λαχτάρα στο σκοτάδι
και ότι νιώθω μέσα μου βαθιά
στο δίνω σε ένα χάδι
Ο χρόνος μας κυλάει βιαστικά
τάντίο την ψυχή μου ανεμίζει
τη ρίχνει στα βαθιά σου τα νερά
στο χάος τη βυθίζει
Αχ να μη τέλειωνε εδώ
το φως μας να μην έσβηνε
να μη γυρέψεις γυρισμό
ο δρόμος σου να έκλεινε
Να `μενες, τον χρόνο να σταμάταγα και να `μενες
κοντά μου να σε κράταγα και νά `μενες
πάντα στη δική μου αγκαλιά
να `φευγα και πίσω μου να έτρεχες και να `φευγα
και μείνε να μου έλεγες και νά `μενα
πάντα στα δικά σου τα φιλιά
Μα όσο και το σήμερα πονά
δε θ’ άλλαζα ποτέ την διαδρομή
και όπου και αν με πάει τελικά
σε θέλω στη ζωή μου
Αχ να μη τέλειωνε εδώ
το φως μας να μην έσβηνε
να μη γυρέψεις γυρισμό
ο δρόμος σου να έκλεινε
Να `μενες, τον χρόνο να σταμάταγα και να `μενες
κοντά μου να σε κράταγα και νά `μενες
πάντα στη δική μου αγκαλιά
να `φευγα και πίσω που να έτρεχες και να `φευγα
και μείνε να μου έλεγες και να `μενα
πάντα στα δικά σου τα φιλιά