'Mmiéz'o ggrano

E 'a séra, sott' 'o pásteno

d' 'e mméle annurche, passa

stu còre sèmpe gióvane

ca ride e ch'arrepassa.

E 'a Luna, pazziánnose

nu ramo e n'atu ramo,

'ntèrra, cu 'e file d'èvera,

ricama nu ricamo.

Oje Stélla, Sté, ch'aspiétte nu signale,

'o ggrano ammaturato è culor d'òro.

E sti capille tuó je só' tale e quale.

E 'o ssaje ca i' mme ne mòro,

si 'mmiéz'ô ggrano, nun mm' 'e ffaje vasá.

Quanno 'e marite dòrmono,

stracque 'e fatica ancòra,

ll'ammóre, che sta pésole,

scéglie 'a quartata 'e ll'óra.

St'arille cómme càntano

sótt'a 'sta luna chiara.

E cómm'addóra 'o ccánapa

pe' tuórno a 'sta pagliara.

Oje Stella, Sté...

Ma tu nun duórme. E' inùtile,

stu còre tujo mme sènte

quanno, pe' sótt'a ll'àlbere,

passo annascostamènte.

E ghiésce fòre pàllida,

bèlla cómm'a nisciuna.

E 'a Luna, zenniánnoce,

cufféa… 'sta 'mpésa 'e Luna.

Oje Stélla, Sté'...