Παραδέχομαι πως φταίω για ότι έγινε
μα ανάμεσά μας τώρα κοίτα τι έμεινε
όλο στάχτες αναμνήσεις και δυο λέξεις
που θυμίζουνε πως δε θα επιστρέψεις
Μια καρδιά που σ’αγαπάει
καταδικασμένη πάει
μη γυρνάς το πρόσωπό σου
εγώ είμαι ο άνθρωπός σου
Μια καρδιά που σ’αγαπάει
καταδικασμένη πάει
μια ευκαιρία δωσ’μου μόνο
κοίτα με πώς μετανιώνω
Παραδέχομαι σαν άντρας πως ευθύνομαι
μα μπροστά σου σαν μικρό παιδί αφήνομαι
δίχως στάλα εγωισμού για σένα δάκρυζα
και δεν ντρέπομαι που τόσο σε αγάπησα