Το μετάνιωσε η νύχτα
δε θα ρίξει απόψε δίχτυα
κι είναι ένα φεγγάρι ωκεανός
Μα όσο εσένα περιμένω
σαν φανάρι κολλημένο
πάντα θα΄ναι ο δρόμος σκοτεινός
Πέρνα με κόκκινο καρδιά μου και συνέχισε
και μη μ΄αφήνεις τους καθρέφτες να κοιτάξω
κι αν κάποιος κάποτε πως δεν αξίζει μ΄έπεισε
εγώ έχω μάθει ν΄αγαπώ και δε θ΄αλλάξω
Το μετάνιωσε η ομίχλη
κι ένας φάρος κάπου δείχνει
μα έχω μείνει απόψε από πανιά
Κι όσο εσένα περιμένω
στο αδιέξοδο επιμένω
κι εύχομαι να είχα δυο φτερά