Cchiù spisso èra na mamma, ca purtava,
dint' 'o sciallo, quaccòsa arravugliata:
na criatura. E dòppo na guardata
sott' uócchio, dint' 'a rota ll' apusava.
Zitto zitto sta ròta s' avutava,
e 'a mappatèlla già s' era squagliata:
e chélla mamma, pòvera scasata,
c'a capa sótto se ne riturnava.
Dòppo nu pòco ca se n'èra juta,
spianno attuórno nne spuntava n'ata,
cómm'a primma, int'o sciallo annascunnuta...
Nòtte e ghiuórno se jéva e se turnava;
e chélla ròta se fósse stracquata!
Vutava sèmpe... vutava... vutava...
’A ròta ’a Nunziata.