Адна за адной мае мары растуць, узвышаюцца,
Ніякага падману.
Палымяны старт далёка ва ўспаміне.
Выкарыстоўваю ўсю долю спакою і рухаемся далей.
А ўнутры такая бура
І, робячы новы крок, так усхваляваны
Бо памятаю: бяжым без тармазоў,
Усё што ў памяці - бясконцая практыка.
Цяжкі час знік,
Адзінокіх дзён больш няма.
Больш не буду плакаць з-за мінулага
Мы бачым яркае святло.
Узбіраемся вышэй ды вышэй, ведаеш
Да, мы не адступім,
Будзем ісці да таго, пакуль не дакранемся да мары.
Узбіраемся вышэй ды вышэй, пакуль
Не адчуем нябёс.
І нават калі прадбачыць канец не магу
Я дасягну яго.
Гэта наш пачатак, наш зачын, наша гісторыя - 0325
Гэта наш старт з табою.
У сваім перараджэнні
Я нарадзіўся зноў.
У мёртвай зямлі заквітнеў парастак.
А таму гэта, што паверыла ў мяне
Я адчуў сябе патрэбным.
Мы пачалі марыць аб адным,
Зможам дасягнуць большага.
Цяжкі час знік,
Адзінокіх дзён больш няма.
Больш не буду плакаць з-за мінулага
Мы бачым яркае святло.
Далей і далей
У канцы шляху хаосу,
дзе цемра спадае,
А святло разгараецца.
Узбіраемся вышэй ды вышэй, ведаеш
Да, мы не адступім,
Будзем ісці да таго, пакуль не дакранемся да мары.
Узбіраемся вышэй ды вышэй, пакуль
Не адчуем нябёс.
Нават калі прадбачыць канец не магу
Я дасягну яго.
Ці хочаш застацца са мною?
Таму што жадаем зрабіць гэта разам.
Ці можаш застацца са мною, са мною
Бо мы ідзём разам,
з табою.
Ведаеш, ўзіраемся ўсё вышэй ды вышэй.
Мы не перапынімся да таго
Пакуль не адчуем мару мару ў руках.
Я памятаю, як я бег без перапынку.
І я зберагу гэты тэмп да канца, пакуль не
ўбачу мару.
Ты ведаеш, мы караскаемся вышэй і вышэй.
Пакуль не дакранемся да нябёсаў.
Нават калі не магу прадбачыць зыход
Я пайду да канца.
Нават калі ўпаду, пахіснуся
Я заўсёды падымуся.
Гэта наш старт, наш пачатак, стартавая лінія - 0325.
Гэта наш зачын.