Et via mea sponsa fit.
Exuit omnia nisi dignitatem.
Tantopere ei credo
Et ea contentum me tenet
mihi omnia quae opus est dat.
Et cum gula pulvere obducta desidero.
Tantum sapientiam servabo,
Servus in venatione manes.
Erraticum, Peregrinator,
Nomadem, Vagabundum,
quidvis me voca.
Sed ubicumque morabor,
Ubicumque ad libero corde loquendum vacuus,
Et ubicumque rearguam
Ubicumque errem
Ubi caput meum repono ibi patria.
Et terra solium meum fit
Ad ignotum accomodor,
Sub errantibus stellis adultum sum,
singulus ipse, tamen non solus,
neminem quuaero.
Et vincula mea munditer soluta sunt
Quanto minus habeo tanto magis lucri facio
Longe a via trita regno.
Erraticum, Peregrinator,
Nomadem, Vagabundum,
quidvis me voca.
Sed ubicumque morabor,
Ubicumque ad libero corde loquendum vacuus,
Et ubicumque rearguam
Ubicumque errem
Ubi caput meum repono ibi patria.
Sed ubicumque morabor,
Ubicumque ad libero corde loquendum vacuus,
Et ubicumque rearguam
Ubicumque errem
Ubi caput meum repono ibi patria.
Incisum super lapidem meum
corpus meum iacet, et adhuc erro.
Ubicumque errem.