Ξέρω ένα μέρος, κρυφό, φοβερό
Που του κόσμου οι αλήτες μαζεύονται εκεί
Είναι ένα μέρος παλιό, μυθικό, η αυλή των θαυμάτων
Σας πάω ως εκεί
(Οι μουγκοί μιλούν)
(Κι οι στραβοί κοιτούν)
Μα οι νεκροί σιωπούν
Γι' αυτό ό,τι κι αν πεις, να το πεις όσο ζεις
Ξέρουμε εδώ από χαφιέδες και σπιούνους
Ή εμείς θα τους φάμε ή αυτοί θα μας φάν'
Μπες στην αυλή των θαυμάτων
Τα θαύματα πάντα σ' αλλιώτικους κόσμους μας πάν'
Οι νόμοι είναι απλοί στην αυλή των θαυμάτων
Εδώ δικαστήριο είμαι μόνον εγώ
Παίρνω λοιπόν μοναχός την ευθύνη
Κι αν κάνω και λάθος, εγώ θα κριθώ
Έχω απόφαση έτοιμη
(Περιμένετε καλέ, ένσταση)
Απορρίπτεται
(Ενίσταμαι)
Ησυχία
(Στο καλό)
Τόση πολλή αθωότης λέγεται έγκλημα εδώ
Στην αγχόνη λοιπόν