เมื่อสิ่งนี้เริ่มต้น
ฉันไม่มีอะไรที่จะพูด
ฉันหลงทายเข้าไปในความว่างเปล่าภายในใจของฉันแอง
ฉันสับสนเหลือเกิน
ฉันก็พยายามให้มันเล็ดรอดออกมาเพื่อค้นหา
ว่าฉันจะไม่คิดวุ่นวายสับสนแบบนี้เพียงคนเดียว
ภายในจิตใจของฉัน
จะมีก็แต่อาการเหม่อลอยที่ปรากฎออกมา
มันคงเป็นสิ่งเดียวเท่านั้นที่ฉันยังมีความรู้สึกหลงเหลืออยู่
ไม่มีอะไรที่จะสูญเสียอีกแล้ว
เหมือนติดอยู่ในหลุมโรงเพียงลําพัง
และมันเป็นความผิดของฉันเอง
(Chorus)
ฉันอยากจะเยียวยาเพื่อที่จะรู้สึกว่า
สิ่งที่ฉันคิดนั้นมันไม่จริง
ฉันอยากจะปลดปล่อยความเจ็บปวดที่มันทับถมมาช้านาน
ลบล้างความเจ็บปวดเหล่านั้นจนกว่ามันจะสูญสิ้นไป
ฉันอยากจะเยียวยาหัวใจเมื่อรู้สึกว่า
ฉันอยู่กับความจริง
ฉันอยากจะค้นหาบางสิ่งที่ฉันต้องการมาเนิ่นนาน
คงมีที่ไหนสักแห่งที่เป็นของฉัน
ฉันไม่มีอะไรจะพูดแล้ว
ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตัวเองจะตกต่ําขนาดนี้
สับสนเหลือเกิน
มองไปทุกหนแห่งเพียงเพื่อค้นหา
ว่ามันจะไม่มีสิ่งที่ฉันจินตนาการขึ้นมาเองทั้งหมดภายในจิตใจ
แล้วนี่ฉันเป็นอะไรไป
ทําไมฉันมีอะไรแง่ลบไปซะหมด
เพราะว่าฉันไม่สามารถแก้ตัว
ในสิ่งที่ใครๆก็ตัดสินสิ่งที่ฉันเป็นมา
ก็ไม่มีอะไรต้องสูญเสียแล้ว
ไม่มีอะไรนอกจากอยู่ในความมืดมนเพียงลําพัง
ก็ตัวฉันเองที่ผิดเพียงคนเดียว ก็ตัวฉันเองที่ผิดเพียงคนเดียว
(Chorus)
ฉันไม่เคยรู้ตัวตนมาก่อนที่จะได้ทําสิ่งนี้ด้วยตัวเอง
แล้วฉันก็ไม่รู้สะทกสะท้านอะไรอีกแล้วจนกว่าบาดแผลในใจฉันจะหายดี
ฉันจะไม่เป็นอะไรอีกแล้วจนกว่าจะหนีไปจากตัวตนที่เป็นอยู่
ฉันจะหนีออกจากตัวตนของฉันไปเพื่อค้นหาตัวเองให้เจอ
(Chorus)
ฉันต้องการรักษา
ฉันต้องการรู้สึกว่าฉัน
อยู่ในที่ที่เป็นต้องฉัน
ฉันต้องการรักษา
ต้องการจะอยู่ในที่
ที่เป็นต้องฉัน
ที่ไหนสักแห่งที่เป็นของฉัน