Primavera [Belarusian translation]

Ўся любоў, што звязала нас,

Яна як быццам -- з воску...

І зламалас-, і (...зламалася,) растварылася.

Ракавая, ах, вясна та-,

Хто жадаў мне, загадаў так...?

Нам памерці -- ў дзень -- вось гэты.

Лёсам цяжкiм, ах, вясна тая,

Хто жадаў мне, загадаў нам...?

Что памерці -- нам днём гэтым...

I так толькi суджана мне, вот --

Маім слязам жыць -- быць са мной,

І жыць, і жыць... -- жыць без цябе (без цябе жыць)...

Жывой быць, і... ўсё ж -- так жыць,

Ці забыцца мне пра чары,

Што знікліся -- ў той дзень...

Жыва, аднак жа, быць/жыць і...

Спрэс забыцца мне?... Мне аб чарах,

Што ўсе згубіліс- ў той дзень...

Хлеб адзіноты (...чэрствы),

Толькі ён, што дадзен нам,

І што нам жыць дае, і есцi...

Што значыць тое?!... Што-о-о... сэрца мне:

«Так» -- кажа мне, ці -- «не»,

Далей так жыве, жыве...

Як мне сэрца ўраз зразумець?!

Кажа мне -- «так»..., або -- «не»,

Калі жыва далей...

Ўся любоў, што паланіла,

Калі ды згасла, так i знікла...

Ў страху ёй! Калі ў страху да змяніла...

Ніхто вясной... А-а-а… Ніхто ў весну не трывае болю,

І хто жадаў мне?... Хто хацеў нам?...

Нам ды памерці -- ў дзень, ды гэты...

Ніхто ўвесну не... боль трывае,

Хто жадаў мне? Хто зрабiў (…так)?...

Нам памерці -- ў дзень, ды гэты...