Pjesma za malu pticu [Polish translation]

Całą noc pukała

w moje okno

trzydziesta jesień,

palcami z deszczu, do świtu.

Podczas gdy mnie budziłaś,

mała ptaszyno,

ty, piękna jak armia

pod chorągwiami.

A ja, kawałek ułudy,

chciałem ci powiedzieć,

uciekaj, uciekaj ode mnie.

Boże, Boże, szkoda dla nas obojga,

wszystko może byłoby inaczej,

gdybyśmy się, ty i ja

spotkali wcześniej.

Nie śmiałaś nigdy

mała ptaszyno,

z mojej ręki ani jeść,

ani pić wody.

Bo ja noszę jakąś smutną, ogorzałą żagiew,

gdzieś w piersiach, na dnie,

i tę twarz obcego,

i tysiąc zmarszczek,

i jeden rozmaryn,

który nie więdnie.

Dlatego uciekaj, uciekaj ode mnie.

Uciekaj, uciekaj ode mnie.