Jesus Of Suburbia [Polish translation]

[Część 1]

Jam jest syn gniewu i miłości

Jezus z przedmieścia

Z biblii nikogo z niebios

Na regularnej diecie z gazowanych napojów i Ritalinu1

Nikt nigdy nie umarł za moje piekielne grzechy

Z tego, co wiem

A przynajmniej za te, z którymi mi się upiekło

I nic nie jest ze mną nie tak

Taki po prostu jestem

W kraju pełnym wymysłów

Gdzie nie pokłada się wiary we mnie

Naprawiłem sobie TV siadając na krzyżu

W salonie, czy tam moim prywatnym łonie

Podczas gdy mamy i dzieciaki sobie poszły

Zakochać się i popaść w długi

Po alkohol i papierosy, i maryśkę2

Bym całkiem oszalał i by brać kokę od innych

I nic nie jest ze mną nie tak

Taki po prostu jestem

W kraju pełnym wymysłów

Gdzie nie pokłada się wiary we mnie

[Część 2: Miasto potępieńców]

W centrum Ziemi

Na parkingu

Przy 7-Eleven3, gdzie nauczono mnie

Że to motto to kłamstwo

Brzmi "Tam dom mój, gdzie serce moje"

Ale szkoda

Bo serce każdego

Bije innym rytmem

Wybija się z czasu

Miasto trupów

Na końcu kolejnej zgubionej autostrady

Mylące znaki donikąd

Miasto potępieńców

Dziś zgubione dzieci z brudnymi twarzami

Nikt zdaje się nie przejmować

Czytam graffiti

W kabinie toalety

Niczym pismo święte w centrum handlowym

Zdawało się być jak spowiedź

Nie zdradzało zbyt wiele

Potwierdziło jednak, że

Centrum Ziemi

Jest końcem świata

A ja chciałbym się tym nie przejmować

Miasto trupów

Na końcu kolejnej zgubionej autostrady

Mylące znaki donikąd

Miasto potępieńców

Dziś zgubione dzieci z brudnymi twarzami

Nikt zdaje się nie przejmować

[Część 3: Nic mnie to nie obchodzi]

Nic mnie to nie obchodzi, jeśli ciebie też

Nic mnie to nie obchodzi, jeśli ciebie też

Nic mnie to nie obchodzi, jeśli ciebie też nie

Nic mnie to nie obchodzi

Wszyscy są tacy popaprani

Urodzeni i wychowani przez hipokrytów

Serca z recyklingu, ale nie odzyskane

Od kołyski aż po grób

Jesteśmy dziećmi wojny i pokoju

Od Anaheim aż po Bliski Wschód

Jesteśmy przypowieściami i uczniami

Jezusa z przedmieścia

Kraj pełen wymysłów

Gdzie nie pokłada się wiary we mnie

Kraj pełen wymysłów

A ja nie wierzę

I nic mnie to nie obchodzi

Nic mnie to nie obchodzi [x4]

[Część 4: Najdrożsi]

Najdrożsi, słuchacie mnie?

Nie pamiętam ani słowa z tego, co mówiliście

To już demencja, czy to tylko ja jestem jakiś nienormalny?

Ta przestrzeń między szaleństwem a niepewnością

Czy terapia wypełnić tę próżnię?

Jestem jakiś opóźniony czy po prostu zachwycony?

Nikt nie jest doskonały, przyznaję się bez bicia

Że tak to ujmę, i to właśnie moja najlepsza wymówka

[Część 5: Opowieść o kolejnej rozbitej rodzinie]

Żyć i nie oddychać

To jak umrzeć w tragedii

Uciekać, uciekać jak najdalej

By odnaleźć to, w co wierzysz

A ja zostawiam w tyle

Ten huragan pieprzonych kłamstw

Straciłem wiarę przez

To miasto, które nie istnieje

Więc biegnę

Uciekam

W stronę światła masochistów

I zostawiam za sobą

Ten huragan pieprzonych kłamstw

I szedłem tą ścieżką

Milion razy i jeszcze więcej

Ale nie tym razem

Nie czuję wstydu

Nie przeproszę

Gdy nie masz dokąd iść

Uciekając przed bólem

Gdy byłeś gnębiony

To opowieść z kolejnej rozbitej rodziny

Opuszczasz

Opuszczasz

Opuszczasz

Tak, opuszczasz dom

1. lek na ADHD2. marihuanę3. popularny supermarket średniej wielkości