Jesus Of Suburbia [Greek translation]

Είμαι ο γιος του θυμού και της αγάπης

Ο Ιησούς των Προαστίων

Απ'τη βίβλο σε τίποτα απ'τα παραπάνω

Σε μια σταθερή δίαιτα αποτελούμενη από σόδα και Ριταλίν

Κανένας δεν πέθανε απ'τις αμαρτίες μου στην κόλαση

Απ' όσο ξέρω

Τουλάχιστον αυτοί με τους οποίους γλίτωσα

Και δεν πάει τίποτα λάθος με μένα

Έτσι πρέπει να είμαι

Στη χώρα του φτιάξε και πίστευε

Που δεν πιστεύουν σε μένα

Έχω βάλει να μου φτιάξουν την τηλεόραση ενώ είμαι στο σταυρό μου

Το σαλόνι ή η ιδιωτική μου μήτρα

Καθώς οι μητέρες και τα κακομαθημένα είναι μακριά

Να ερωτευτώ και να χρεωθώ

Σε αλκοόλ και τσιγάρα και Μέρι Τζέινς

Για να με κρατούν τρελό και να κάνουν την κοκαίνη κάποιου άλλου

Και δεν πάει τίποτα λάθος με μένα

Έτσι πρέπει να είμαι

Στη χώρα του φτιάξε και πίστευε

Που δεν πιστεύουν σε μένα

Στο κέντρο της Γης

Στο πάρκινγκ

Της εξόδου 7-11 που έμαθα

Ότι τα μότο είναι απλά ψέματα

Λένε πως το σπίτι είναι εκεί που ανήκει η καρδιά σου

Αλλά τι ντροπή

Γιατί η καρδιά του καθενός

Χτυπάει διαφορετικά

Χτυπάει εκτός χρόνου

Η πόλη των νεκρών

Στο τέλος ενός ακόμα χαμένου δρόμου

Σημάδια που παραπλανούν στο πουθενά

Η πόλη των καταραμένων

Χαμένα παιδιά με βρώμικα πρόσωπα σήμερα

Κανένας δε φαίνεται να νοιάζεται

Διαβάζω τα γκράφιτι

Στο στάβλο του μπάνιου

Σαν ιερά κείμενα του εμπορικού κέντρου

Και κάπως έτσι φαίνεται πως ομολόγησε

Δεν είπε πολλά

Αλλά επιβεβαίωσε ότι

Το κέντρο της γης

Είναι το τέλος του κόσμου

Και θα μπορούσα να νοιάζομαι και λιγότερο

Η πόλη των νεκρών

Στο τέλος ενός ακόμα χαμένου δρόμου

Σημάδια που παραπλανούν στο πουθενά

Η πόλη των καταραμένων

Χαμένα παιδιά με βρώμικα πρόσωπα σήμερα

Κανένας δε φαίνεται να νοιάζεται

Δε με νοιάζει αν δε νοιαστείς

Δε με νοιάζει αν δε νοιαστείς

Δε με νοιάζει αν δε σε νοιάζει

Δε με νοιάζει

Όλοι είναι τόσο γεμάτοι με μαλακίες

Γεννήθηκαν και μεγάλωσαν από υποκριτές

Οι καρδιές τους ανακυκλώνονται αλλά δε σώζονται ποτέ

Από την κούνια μέχρι τον τάφο

Είμαστε τα παιδιά του πολέμου και της ειρήνης

Από το Αναχάιμ στη μέση ανατολή

Είμαστε οι ιστορίες και οι μαθητές

Του Ιησού των προαστίων

Στη χώρα του φτιάξε και πίστευε

Που δεν πιστεύουν σε μένα

Στη χώρα του φτιάξε και πίστευε

Και δεν πιστεύω

Και δε με νοιάζει!

Δε με νοιάζει!

Αγαπημένη ακούς;

Δε θυμάμαι ούτε μια λέξη από όσα έχεις πει

Υποφέρουμε από άγνοια ή από διαταραχή;

Το κενό μεταξύ της τρέλας και της ανασφάλειας

Ω ψυχοθεραπεία, μπορείς σε παρακαλώ να καλύψεις το κενό;

Είμαι καθυστερημένος ή απλά υπερβολικά χαρούμενος

Κανείς δεν είναι τέλειος και κάθομαι να με κατηγορούν

Επειδή δε μπορώ να βρω μια καλύτερη λέξη, και αυτή είναι η καλύτερη μου δικαιολογία

Να ζω και να μην αναπνέω

Είναι σα να πεθαίνω σε τραγωδία

Να τρέξω, να τρέξω μακριά

Να βρεις αυτό που πιστεύεις

Και αφήνω πίσω

Αυτόν τον τυφώνα από γαμημένα ψέματα

Έχασα την πίστη μου σε αυτό

Αυτή η πόλη δεν υπάρχει

Οπότε τρέχω

Τρέχω μακριά

Στο φως του μαζοχιστή

Και αφήνω πίσω

Αυτόν τον τυφώνα από γαμημένα ψέματα

Και ξεπέρασα αυτό το όριο

Ένα εκατομμύριο και μία γαμημένες φορές

Αλλά όχι αυτή τη φορά

Δε νιώθω καμία ντροπή

Δε θα απολογηθώ

Όταν δεν έχεις πουθενά να πας

Τρέξε μακριά απ'τον πόνο

Όταν γίνεσαι το θύμα

Έχεις μια ακόμα ιστορία από ένα κακό σπιτικό

Φεύγεις...

Φεύγεις...

Φεύγεις...

Α φεύγεις απ' το σπίτι...