گر بر فلکم دست بدی چون یزدان

برداشتمی من این فلک را ز میان

از نو فلکی دگر چنان ساختمی

کازاده بکام دل رسیدی آسان

گر دست به لوحهٔ قضا داشتمی

بر میل و مراد خویش بنگاشتمی

غم یکسره از جهان برداشتمی

وز شادی سر به چرخ افراشتمی

گر دست به لوحهٔ قضا داشتمی

بر میل و مراد خویش بنگاشتمی

غم یکسره از جهان برداشتمی

وز شادی سر به چرخ افراشتمی

گر دست به لوحهٔ قضا داشتمی

بر میل و مراد خویش بنگاشتمی

غم یکسره از جهان برداشتمی

وز شادی سر به چرخ افراشتمی

گر دست به لوحهٔ قضا داشتمی

بر میل و مراد خویش بنگاشتمی

غم یکسره از جهان برداشتمی

وز شادی سر به چرخ افراشتمی

گر دست به لوحهٔ قضا داشتمی

بر میل و مراد خویش بنگاشتمی

غم یکسره از جهان برداشتمی

وز شادی سر به چرخ افراشتمی

گر کار فلک به عدل سنجیده بدی

احوال فلک جمله پسندیده بدی

ور عدل بدی بکارها در گردون

کی خاطر اهل فضل رنجیده بدی

گر کار فلک به عدل سنجیده بدی

احوال فلک جمله پسندیده بدی

ور عدل بدی بکارها در گردون

کی خاطر اهل فضل رنجیده بدی

گر کار فلک به عدل سنجیده بدی

احوال فلک جمله پسندیده بدی

ور عدل بدی بکارها در گردون

کی خاطر اهل فضل رنجیده بدی

گر کار فلک به عدل سنجیده بدی

احوال فلک جمله پسندیده بدی

ور عدل بدی بکارها در گردون

کی خاطر اهل فضل رنجیده بدی

گر کار فلک به عدل سنجیده بدی

احوال فلک جمله پسندیده بدی

ور عدل بدی بکارها در گردون

کی خاطر اهل فضل رنجیده بدی

گر یک نفست ز زندگانی گذرد

مگذار که جز به شادمانی گذرد

هشدار که سرمایه سودای جهان

عمرست چنان کش گذرانی گذرد

گر یک نفست ز زندگانی گذرد

مگذار که جز به شادمانی گذرد

هشدار که سرمایه سودای جهان

عمرست چنان کش گذرانی گذرد

گر یک نفست ز زندگانی گذرد

مگذار که جز به شادمانی گذرد

هشدار که سرمایه سودای جهان

عمرست چنان کش گذرانی گذرد

گر یک نفست ز زندگانی گذرد

مگذار که جز به شادمانی گذرد

هشدار که سرمایه سودای جهان

عمرست چنان کش گذرانی گذرد

گر یک نفست ز زندگانی گذرد

مگذار که جز به شادمانی گذرد

هشدار که سرمایه سودای جهان

عمرست چنان کش گذرانی گذرد

گویند مرا که دوزخی باشد مست

قولی‌ست خلاف دل در آن نتوان بست

گر عاشق و می‌خواره به دوزخ باشند

فردا بینی بهشت، همچون کف دست

گویند مرا که دوزخی باشد مست

قولی‌ست خلاف دل در آن نتوان بست

گر عاشق و می‌خواره به دوزخ باشند

فردا بینی بهشت، همچون کف دست

گویند مرا که دوزخی باشد مست

قولی‌ست خلاف دل در آن نتوان بست

گر عاشق و می‌خواره به دوزخ باشند

فردا بینی بهشت، همچون کف دست